Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quare attende, quaeso. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Quid censes eos esse facturos, qui omnino virtutem a bonorum fine segregaverunt, Epicurum, Hieronymum, illos etiam, si qui Carneadeum finem tueri volunt? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Certe non potest. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hoc tu nunc in illo probas. Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Quotee

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.